ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ
Λειτουργία του μαντείου
Ο Απόλλωνας αντιπροσωπευόταν από τρεις ιέρειες όταν το μαντείο ήταν στην ακμή του αλλά αργότερα μόνο από μία, την Πυθία, που αρχικά ήταν μια νέα παρθένα, ενώ αργότερα έπρεπε να ήταν πάνω από 50 χρόνων.
Συνήθως η Πυθία επιλεγόταν ανάμεσα από γυναίκες που ζούσαν στους Δελφούς ή τις γύρω περιοχές. Η Πυθία έλεγε τις προφητείες της αφού πριν είχε εξαγνιστεί στην ιερή πηγή Κασταλία.
Οι προφητείες μετατρέπονταν σε στίχους και δίνονταν σε όποιον τους είχε ζητήσει. Αυτή η τελετή γινόταν μόνο μια φορά το χρόνο στα γενέθλια του Απόλλωνα, στις 7 του Βυσίου μήνα (Φεβρουάριος) και αργότερα στις 7 κάθε μήνα εκτός των τριών του χειμώνα.
Ιστορία του μαντείου
Το μαντείο χρονολογείται από την Μυκηναϊκή περίοδο αλλά η φήμη του μεγάλωσε στις αρχές περίπου του 6ου αιώνα π.Χ. Κάθε 4 χρόνια, για να τιμήσουν τη νίκη του Απόλλωνα εναντίον του Πύθωνα, γίνονταν στους Δελφούς οι αγώνες των Πυθίων. Οι αγώνες περιλάμβαναν διαγωνισμούς, αθλητικούς και μουσικούς, αναπαραστάσεις της μάχης ανάμεσα στον Απόλλωνα και τον Πύθωνα, θυσίες και παιάνες.
Εξαιτίας της μεγάλης σημασίας του μαντείου, αποτέλεσμα της θρησκευτικής και πολιτικής δύναμης που είχε αποκτήσει μέσα στα χρόνια, πολλοί πόλεμοι ξέσπασαν για τον έλεγχο της περιοχής και του πλούτου που είχε μαζέψει. Οι πιο σημαντικοί ήταν τέσσερις, που ονομάστηκαν "ιεροί πόλεμοι" και έγιναν από το 600 μέχρι το 339 π.Χ. και στους οποίους συμμετείχαν μερικοί από τους μεγαλύτερους αρχηγούς της αρχαίας Ελλάδας, όπως ο Φίλιππος της Μακεδονίας.
Το μαντείο υπέστη πολλές ακόμα καταλήψεις και λεηλατήσεις μέχρι το τέλος της χιλιετηρίδας, καθώς συνάντησε και εχθρούς εκτός Ελλάδας. Πέρσες, Γαλάτες και Ρωμαίοι κατέκτησαν και πήραν θησαυρούς από την πόλη των Δελφών. Το 83 π.Χ., οι Μαίδες από τη Θράκη, λεηλάτησαν το ναό και το ιερό πυρ που έκαιγε για αιώνες σβήστηκε. Τελικά, το μαντείο καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους το 191 π.Χ. και έμεινε υπό την κυριαρχία τους μέχρι την παρακμή του στα Βυζαντινά χρόνια.