ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ - ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

Η πειρατεία, άλλοτε σε ύφεση και άλλοτε σε έξαρση, υποχρέωνε τους κατοίκους σε συνεχή άμυνα, κάτω από όλα τα καθεστώτα και συνεχώς από το Μεσαιώνα έως και μετά την Ελληνική Επανάσταση.

Ηταν λοιπόν φυσικό να πάρει αμυντικό χαρακτήρα και η αρχιτεκτονική. Οι οικισμοί χτίζονταν σε φυσικές οχυρές θέσεις ή γύρω από κάποιο κάστρο, ή ολόκληρος ο οικισμός στριμωχνόταν μέσα στο στενό χώρο οχυρού περιβόλου. Διαβαίνοντας την πύλη του αρχαίου κάστρου, θα βρεθείς αμέσως σε άλλες εποχές, αιώνες στο παρελθόν σε ένα στενό δρομάκι με τα χορταριασμένα ερείπια του πύργου μπροστά σου.

Εδώ είναι ο τόπος όπου η φαντασία καλπάζει, το δέρμα ανατριχιάζει, οι αισθήσεις σαν να ναρκώνονται και να ξυπνούν σε ένα άλλο κόσμο.

Το Σπήλαιο

Από το λιμάνι της Αντιπάρου, δίπλα από το μόλο που αράζουν τα πλοία, ξεκινά ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί μέχρι το σπήλαιο, που βρίσκεται στη νοτιοδυτική κορυφογραμμή του βουνού του Αη Γιάννη σε ύψος 171 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.

Πριν από πολλούς αιώνες, η οροφή του πρόσθιου τμήματος γκρεμίστηκε, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της σημερινής αψιδωτής εισόδου του σπηλαίου που έχει πλάτος 20 μέτρα και ύψος οροφής 8 μέτρα. Στο υπαίθριο και ημι-υπαίθριο χώρο που δημιουργήθηκαν από την κατακρήμνιση, υπάρχουν στα δεξιά της εισόδου δύο εκκλησάκια, του Αη Γιάννη Σπηλιώτη και το μικρότερο και παλαιότερο της Ζωοδόχου Πηγής, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους.

Στο σπήλαιο δεν υπάρχει σημαντική σπηλαιόβια πανίδα, παρά λίγα μανιτάρια και ζωύφια. Οι μελέτες που έγιναν έδειξαν πως το σπήλαιο δεν παρουσιάζει στατικά προβλήματα, ενώ η σκάλα που κατασκευάστηκε επιτρέπει πλέον την εύκολη πρόσβαση. Κάθε καλοκαίρι το σπήλαιο δέχεται περίπου 10.000 επισκέπτες.