Ανδρος - Ιστορία της Ανδρου

ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι Φοίνικες ήταν από τους πρώτους κατοίκους της Ανδρου. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, η πρωτεύουσα της Ανδρου ήταν η Φοινικική πόλη Αραδος η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Ανδρος. Επειτα ήρθαν οι Κρήτες με αρχηγό τον Στρατηγό Ανδρο.

Στην περιοχή της Ζαγοράς αναπτύχθηκε ένας από τους σημαντικότερους πολιτισμούς του νησιού ο οποίος άκμασε την περίοδο 900-700 π.Χ. Κατά την διάρκεια της Αρχαϊκής, Κλασσικής και Ελληνιστικής περιόδου (600 π.Χ-199 μ.Χ) η Παλαιόπολη ήταν η πρωτεύουσα του νησιού. Την περίοδο αυτή η Ανδρος διέπρεψε με τον πνευματικό και υλικό της πλούτο και ειδικότερα με την ναυτική της δύναμη.

Κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, το νησί πέρασε μία περίοδο παρακμής ενώ σημείωσε μία μικρή άνοδο αμέσως μετά κατά την διάρκεια της Αυτοκρατορίας του Αδριανού. Κατά την αυτοκρατορία του Κωνσταντίνου, η Ανδρος αποτελούσε μέρος του Βυζαντίου. Η ευημερία της περιοχής οφειλόταν στο εμπόριο μεταξοσκώληκα με το οποίο ασχολούνταν οι περισσότεροι κάτοικοι. Τα επάνω πατώματα των σπιτιών τους χρησιμοποιούνταν για την καλλιέργεια του μεταξοσκώληκα και την παραγωγή φίνων μεταξωτών υφασμάτων τα οποία είχαν μεγάλη ζήτηση στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος και της Ευρώπης. Οι δε Ευρωπαίοι επιχειρηματίες επισκέπτονταν το νησί για να κάνουν τις συναλλαγές τους.

Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους το 1204, το Αιγαίο κατελήφθη από τους Βενετούς.

Το νησί παρέμεινε κάτω από τον Βενετικό ζυγό μέχρι το 1566 οπότε και κατελήφθη από τους Τούρκους. Οι Βενετοί, έκτισαν κάστρα, πύργους και παρατηρητήρια προκειμένου να προφυλάξουν το νησί από τους πειρατές και τους Τούρκους. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το νησί της Ανδρου το 1566. Χάρη όμως σε προνόμια που ίσχυαν από την αρχή της κατοχής το νησί παρέμεινε αυτοδιοικούμενο.

Η λειτουργία των ελληνικών σχολείων στην Ανδρο ξεκίνησε τον 18ο αιώνα σε μία προσπάθεια του Οθωμανικού καθεστώτος να δείξει ένα πιο φιλελεύθερο πρόσωπο. Στις εκκλησίες και τα μοναστήρια οι παπάδες και οι μοναχοί δίδασκαν την Ελληνική γλώσσα καθώς και τις αξίες του Δυτικού Διαφωτισμού. Μαζί με αυτόν επήλθε και η πνευματική αναγέννηση με την μορφή του Θεόφιλου Καΐρη ο οποίος ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στον πύργο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Ανδρο, στις 10 Μαρτίου του 1821.

Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μία νέα αστική τάξη εμφανίστηκε αποτελούμενη από τις οικογένειες εκείνων που ασχολούνταν με την ναυτιλία. Οι καπετάνιοι έγιναν πλοιοκτήτες και τα πλοία τους (με ονόματα που άρχιζαν με την λέξη ΑΝΔΡΟΣ κατά κύριο λόγο) έκαναν το όνομα της Ανδρου διάσημο σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία 20 χρόνια, μαζί με την ναυτιλία και την γεωργία σημειώθηκε και μία ανάπτυξη στον τουριστικό τομέα με τις θετικές της και αρνητικές της πλευρές η οποία κορυφώθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια.